Tο κλαρίνο, ως λαϊκό μουσικό όργανο εμφανίστηκε στην Ελλάδα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αι., είτε μέσω των τουρκικών στρατιωτικών μουσικών Συγκροτημάτων, αλλά και κάποιων Ευρωπαίων μουσικών (που ήρθαν να συνδράμουν τον Φαβιέρο) ,είτε μέσω της βαυαρικής Μπάντας του Όθωνα, των πολυμελών Φιλαρμονικών της Επτανήσου και ασφαλώς,μέσω των ανα τα Βαλκάνια περιπλανώμενων γύφτων γύρω στα 1835.
Πρωτοεμφανίζεται στη βόρεια Ελλάδα, την Ήπειρο και τη δυτική Μακεδονία, απ’ όπου και προχωρεί προς τα κάτω.
Μαζί, αρχικά με το βιολί και το λαούτο και αργότερα και με το σαντούρι, αποτελούν την κομπανία, το κατεξοχήν λαϊκό μουσικό σχήμα πού αντικαθιστά σιγά-σιγά την πατροπαράδοτη ζυγιά νταούλι-ζουρνά.
Το κλαρίνο ανήκει στα λαικά – παραδοσιακά όργανα.
Τα λαικά-παραδοσιακά όργανα δεν είναι αναγνωρισμένα από το κράτος. Το ωδείο μας, στην προσπάθειά του να συνεχίσει την ελληνική παραδοσιακή μουσική για τους μαθητές που επιθυμούν, έχει εντάξει σχετικό κύκλο σπουδών, όπου περιλαμβάνει τεχνικές, κλίμακες και είδη και που τελειώνει με τη Βεβαίωση Σπουδών (αποφοιτήριο) από το ωδείο.